Al jaren zijn woord-van-het-jaarverkiezingen me een doorn in het oog. De uitslag wordt rustig bekendgemaakt terwijl we nog 16 procent van het jaar te gaan hebben, winnaars zijn eendagsvliegen als appongeluk of bokitoproof en de verkiezingen worden vaak gekaapt door actiegroepen. Ooit bedacht ik als grap met een paar collega’s een getal-van-het-jaarverkiezing, wat nogal uit de hand liep en eindigde met een groep BN’ers die op televisie hun favoriete getal van het jaar bejubelde.
Ik las dan ook met enig leedvermaak dat dictionary.com dit jaar een getal tot woord van het jaar heeft gekroond: 67 (of 6-7, of in spreektaal: six-seven). Dit getal is een ongekende trend. Kinderen en jongeren roepen op allerlei momenten 6-7, met bijpassende handgebaren. Ik weet niet wat ik leuker vind aan deze meme: het ongemak waarmee mijn kinderen worstelen als ik ook een 6-7-grapje maak, of de woede van veel generatiegenoten over hoe dom deze trend is.
Taalkundige Taylor Jones maakte een geweldige analyse van het 6-7-verschijnsel, waarbij de meeste kinderen geen idee hebben waarom ze 6-7 zeggen of wat het betekent. Jones legt uit dat eerdere generaties ook dit soort uitdrukkingen hadden, woorden die zijn bedoeld om te laten zien dat je bij de groep hoort (en degenen die deze woorden níét snappen, horen automatisch níét bij jouw groep).
Daarmee is 6-7 een sjibbolet, een woord dat in de Hebreeuwse Bijbel gebruikt werd om bepaalde stammen te herkennen omdat zij sjibbolet anders uitspraken. Hierbij deed de betekenis van sjibbolet er niet toe, het ging alleen om de uitspraak. Jones laat zien dat het weer eens niets nieuws is wat de jeugd van tegenwoordig doet en geeft en passant ook nog de meest waarschijnlijke verklaring voor de oorspronkelijke betekenis van 6-7 (van de politiecode 10-6-7 voor een dode). Al gáát het daar dus allang niet meer om.
Ik ben zelf vooral benieuwd tot wanneer 6-7 gebruikt zal worden. Sommige memes hebben een lange adem. Dit jaar zette ik in mijn syllabus een oproep voor studenten om als ze alles gelezen hadden mij een link naar hun favoriete nummer uit 2025 te sturen. Zo kan ik zien wanneer studenten de syllabus lezen, hebben zij een laagdrempelige manier om contact op te nemen met hun docent en leer ik ook nog eens wat nieuwe muziek kennen.
Een student mailde dat zij vrij zeker wist dat haar huidige lievelingsnummer uit 2025 kwam, ik klikte op de link en staarde in het gezicht van Rick Astley die Never Gonna Give You Up zong. Ik was gererickrolled alsof het 2011 was.
Zelf haalde ik deze grap al uit toen de student in kwestie nog op de basisschool zat, ik heb in tientallen mails, berichtjes en publicaties mensen naar Rick Astley gestuurd. En ik ben zeker niet de enige, er is een heerlijke analyse over hoe wetenschappers rickrolls in hun wetenschappelijke artikelen verstoppen.
De rickroll van mijn student had net zo min betekenis als die nu zo alomtegenwoordige 6-7. Maar door haar bericht wist ik dat zij dacht dat we bij dezelfde groep hoorden. En dat betekende dan weer heel veel.